Üniversite matematiğinde halka (ring) kavramı, soyut cebirin temel yapılarından biridir. Kabaca, toplama ve çarpma işlemleri tanımlı olan ve belirli aksiyomları sağlayan bir kümedir.
Tanım:
Bir halka, boş olmayan bir R kümesi ve üzerinde tanımlı iki ikili işlem, genellikle toplama (+) ve çarpma (·) olarak adlandırılan işlemlerden oluşur. Bu işlemler aşağıdaki aksiyomları sağlamalıdır:
(R, +) Abelyen Grup Olmalıdır:
(R, ·) Yarı Grup Olmalıdır:
Dağılma Özelliği:
Ek Tanımlar ve Kavramlar:
Birim Elemanlı Halka: Eğer R kümesinde, her a ∈ R için a · 1 = 1 · a = a olacak şekilde bir 1 ∈ R elemanı varsa, bu elemana çarpımsal birim eleman (veya sadece birim eleman) denir ve halkaya birim elemanlı halka denir.
Değişmeli Halka: Eğer her a, b ∈ R için a · b = b · a ise, halkaya değişmeli halka denir.
Tam Sayılar Halkası (ℤ): Tam sayılar kümesi, alışılagelmiş toplama ve çarpma işlemleri ile bir halka oluşturur. Bu halka, değişmeli ve birim elemanlıdır (birim elemanı 1'dir).
Polinom Halkası: Bir R halkası üzerinde tanımlı polinomlar kümesi, uygun toplama ve çarpma işlemleri ile bir halka oluşturur.
İdeal: Bir R halkasının, R'nin toplamsal grubunun bir alt grubu olan ve R'nin elemanları ile çarpıldığında yine aynı alt grup içinde kalan bir altkümesidir. İdealler, halkaların yapısını anlamak için önemli bir araçtır.
Sıfır Bölen: Bir R halkasında, a ≠ 0 ve b ≠ 0 olmak üzere, a · b = 0 ise, a ve b'ye sıfır bölen denir.
Halkalar, grup teorisi ile birlikte soyut cebirin temelini oluşturur ve sayı teorisi, cebirsel geometri ve kriptografi gibi birçok matematiksel alanda kullanılır.